Idąc na studia wyższe, niektórzy myślą, że będzie to beztroski czas, podczas którego będą się jedynie bawić. Jednak nie wszystkie studia tak wyglądają, a niektóre, potrafią być naprawdę bardzo ciężkie. Można wtedy powiedzieć, że studia, to swego rodzaju praca, tyle że nie dostaje się za nią wynagrodzenia w postaci pieniędzy.

Wtedy niektórzy pytają, czy studia wliczają się do lat pracy?

Bo przecież tak powinno być, skoro ich ukończenie wiąże się z wielkim wysiłkiem i trudem, porównywalnym do tego w normalnej, standardowej pracy na etacie.
Studia to swego rodzaju etat, bo na zajęcia przecież trzeba chodzić na ustalone godziny, według obowiązującego planu zajęć, a często nieobecność jest surowo karana przez prowadzących. Dokładnie tak jak w pracy, gdzie też trzeba być o określonej porze, a nieobecność, może się skończyć nawet utratą posady, jeżeli będzie zdarzać się zbyt często.

Studenci wcale nie mają łatwego życia, bo nauka wymaga nie raz bardzo dużego wysiłku, często nieprzespanych nocy i wielu wyrzeczeń. Szczególnie w okresie sesji, która jest bardzo wyjątkowym okresem dla każdego studenta i tylko ten, kto ją przeżył zrozumie, jaki to ciężki czas. Życie wtedy zamiera, chodzi oczywiście o życie towarzyskie, gdyż życie naukowe właśnie w tym czasie przechodzi największy rozkwit. Jedyne wycieczki w tym czasie ograniczają się do najbliższego punktu ksero, aby skserować potrzebne do nauki materiały.

W sumie te niepotrzebne też się wtedy kseruje, bo przecież zawsze lepiej mieć więcej niż mniej. Dobrze, jeśli punkt ksero wyposażony jest też w jakieś jedzenie, żeby nie trzeba było dodatkowo iść do sklepu spożywczego. I po takiej krótkiej wycieczce pozostaje już tylko nauka i nauka. W sumie to cięższa praca niż na normalnym etacie, bo przecież w sesji weekendy też są zajęte, a tydzień pracy zazwyczaj trwa od poniedziałku do piątku. Im bliżej terminu egzaminu, tym większe nerwy i stres, bo wszyscy wiedzą, że niezaliczona sesja nie wróży nic dobrego.

Każdy student za wszelką cenę chce uniknąć poprawki. Jeżeli zaliczy go w pierwszym terminie, później najczęściej następuje bardzo długi i błogi czas wymarzonego relaksu. Imprezy posesyjne są zawsze najlepsze i najdłużej się je wspomina, bo przecież trzeba należycie uczcić ten ciężki czas pracy na studiach. Odpoczynek na studiach jest tak samo ważny, jak odpoczynek w pracy i każdy student doskonale o tym wie.

Po skończonych studiach, kiedy przychodzi czas na poważną pracę, wspomina się okres studencki, jako bardzo beztroski i błogi, mimo wielu pracowitych i ciężkich sesji. Bo przecież sesja nie trwała nigdy aż tak strasznie długo, a zawsze po niej przychodził czas na błogi odpoczynek. W pracy już tak dobrze nie ma. Wprawdzie sesji też nie ma, ale przeciętny urlop w pracy to niewiele ponad dwa tygodnie w roku, co dla studenta, szczególnie w pierwszym roku poważnej pracy, wydaje się wręcz niesłychanie małą liczbą dni.

Po studiach i po zaliczonej sesji letniej urlop trwał przecież piękne trzy miesiące, nawet jeśli sesja była niezaliczona, to zawsze, choć 2 miesiące zostawały. A tutaj dwa tygodnie? Na dłuższy urlop niestety trzeba poczekać aż do emerytury, która tak szybko nie nadejdzie. Lepiej więc mieć prace, która jednak daje jakąś satysfakcję i radość.
Mimo że okres studiów wlicza się do lat pracy, to i tak, aby zasłużyć na emeryturę, trzeba swoje przepracować i jest to spory okres naszego życia, który czy nam się to podoba, czy nie, spędzimy w pracy, którą sobie wybraliśmy.

Dlatego od początku starań o pracę, warto zabiegać jednak o stanowisko, które nam się spodoba i da nam satysfakcję. Nie ma nic gorszego, jak całe życie pracować w pracy, której się nie lubi. Oczywiście, najprawdopodobniej każdy na jakimś etapie swojego życia trafi do pracy, która będzie mu się mniej podobać i jest to z pewnością nieuniknione. Jednak nie można przyzwyczajać się do takiego stanu rzeczy i trzeba nieustannie dążyć do tego, aby kiedyś osiągnąć satysfakcjonujące nas stanowisko.

Cały czas trzeba poszukiwać różnych zajęć i spróbować wielu fachów, aby wśród tak wielu doświadczeń znaleźć to, które będzie nam się podobać i sprawi, że praca nie będzie nudna, ale przyjemna.
Tak przecież może być. Jest wiele zadowolonych osób, które wręcz kochają swoją pracę i wykonują ją na co dzień z pasją, mówią, że w swoim życiu nie przepracowali ani jednego dnia. Warto, aby każdy dążył do takiego stanu, bo wtedy żyje się zwyczajnie lepiej i łatwiej. Kiedy rano z przyjemnością wstajemy do pracy i nie myślimy od samego przejścia przez drzwi, aby jak najszybciej stamtąd wyjść.

Dawniej praca kojarzyła się z siedzenie w biurze od świtu do nocy. Mniej wykształceni ludzie pracowali od rana do wieczora w fabrykach, żeby wykarmić swoje rodziny. Jednak rynek pracy zmianie się, poddawany jest coraz większym reformom, manipuluje się ludźmi jak i miejscami pracy, żeby ominąć podatki i inne opłaty związane z zatrudnieniem.
Jedną z takich zagrywek jest zatrudnianie na umowę zlecenie. W pewnym stopniu pomijane są kwestię związane z prawami pracownika, ponieważ nie jest on właściwie pracownikiem, lecz zleceniobiorcą.

Wtedy wielu ludzi zadaje sobie pytanie czy umowa zlecenie liczy się do lat pracy

Jest to niezwykle ważne, ponieważ lata pracy mają wpływ na wiek przejścia na emeryturę jak i na jej wysokość. W dużych korporacjach specjaliści od zasobów ludzkich konsultują z prawnikami każdą nową ustawę w celu jak największych oszczędności przy zatrudnianiu pracowników.

W obecnych czasach bardzo popularne jest również zatrudnianie w ramach samozatrudnienia. Jednym z rezultatów jest outsourcing, czyli termin, który opisuje świadczenie usług przez daną firmę na rzecz innej. Można to nazwać zatrudnieniem zewnętrznego działu wręcz innej firmy, żeby wykonywali obowiązki za niższe pieniądze i zatrudniali we własnym zakresie dalszych podwykonawców bądź pracowników. Ten typ pracy związany jest ściśle z zatrudnianiem uczniów i studentów, ponieważ ta grupa nie ma obowiązku odprowadzania składek. Dzięki temu dostają lepszą stawkę.

Od zarobionych pieniędzy płacą tylko podatek dochodowy. W dużych miastach jest szczególnie widoczne. Podczas przeglądania ogłoszeń o pracę na popularnych portalach internetowych co drugie lub trzecie ogłoszenie w wymaganiach posiada adnotację o konieczności „statusu studenta”. W świetle prawa jest to dopuszczalne, ponieważ występuje tutaj obopólny zysk. Pracodawca płaci tylko określoną pensję, najczęściej najniższą stawkę krajową i dopiero od tej kwoty odprowadzany jest podatek. Nie występuje wtedy dodatkowy koszt pracodawcy.

A studenci zarabiają na swoje potrzeby i wydatki

Zatrudnianie w ramach umowy zlecenie ma mniej plusów na obszarach mniejszych, małych miasteczkach bądź wsiach, gdzie bezrobocie jest duże. W ramach umowy zlecenie występuje tylko umowny okres wypowiedzenia. Nie jest on uregulowany kodeksem pracy, jak to ma miejsce w przypadku umowy o pracę. Ludzie są tam zdesperowani, nie chcą wyjeżdżać do dużych miast, żeby zarobić więcej. Wolą zostać na miejscu, tam, gdzie ich dom i rodzina. Wtedy muszą godzić się na umowę zlecenie i mniejszą stawkę oraz brak odprowadzanych składek na ubezpieczenie społeczne. Skutkuje to w przyszłości niską emeryturą oraz przymusem dorabiania mimo, sędziwego wieku.

Rządowe programy oczywiście starają się jak najbardziej przeciwdziałać takim praktykom. Jednak nie wszystkie incydenty da się wyeliminować i wyplenić. Jest to spowodowane strachem ludzi o utracenie cennego miejsca pracy. Wolą nic nie robić i dać się wyzyskiwać niż zgłosić to odpowiednim służbom w celu wyeliminowania nieuczciwych praktyk pracodawców, chociaż właściwym byłoby nazwanie ich zleceniodawcami. Termin pracodawca jest zarezerwowany tylko i wyłącznie dla umowy o pracę. Również terminologia jest tutaj zagmatwana.

Zleceniodawca nie może użyć słowa grafik w stosunku do zleceniobiorcy. Jest to również tylko zarezerwowane dla umowy o pracę. W ramach umowy zlecenie należy użyć takich słów jak, rezerwacja stanowiska, harmonogram. Jeśli zleceniodawca użyłby słowa grafik, wtedy zleceniobiorca ma prawo domagać się umowy o pracę. Sprawa taka można skończyć się nawet i w sądzie. Praco stałoby po stronie pracownika/zleceniobiorcy. Tak samo jak i wymagania odnośnie regulaminowych przerw pracy są przed kodeks regulowane tylko dla umów o pracę.

Jest temu tematowi poświęconych kilka punktów w kodeksie, które są zróżnicowane pod względem skutków pracy na organizm ludzki. Jednak korporacje, które zatrudniają pracowników na umowę zlecenie dostosowały się do aktualnego rynku. Wiele z nich oferuje odprowadzenie składek pracownikom, regulaminowe lub nawet dłuższe przerwy w trakcie dnia, w którym realizują zlecenie. Spowodowane jest to wymaganiami, jakie stawiają pracownicy.

Właśnie umowa zlecenie pozwala wykonującemu zlecenie w dowolnym momencie przerwać jego wykonywanie i często nie wiąże się to z żadnymi karami umownymi. W takich sytuacjach zleceniodawca pozostaje z niezrealizowanym zleceniem. Jednak są to i tak pojedyncze sytuacje. Finalnie nikt nie chce stracić źródła dochodów. Bez względu na to, jakie ono jest.

Wielu z nas nienawidzi zmian. Wiąże się to z wieloma negatywnymi odczuciami, takimi jak stres, niepewność, smutek, a nawet złość. Stres wiąże się z tym, że będziemy musieli porzucić coś, to towarzyszyło nam do tej pory i – prawdopodobnie – zamienić to czymś nowym, dotąd nam obcym. Niepewność wiąże się z tym, że porzucając to, co dotąd było nam znane, będziemy musieli wkroczyć na nowy, nieznany nam teren, nie wiedząc czego możemy się tam spodziewać i co nas tam czeka.

Smutek wiąże się na pewno z tym, że nie koniecznie chcemy tej zmiany, być może musimy coś zmienić pod przymusem, być może nie mamy wyjścia, a bardzo tej zmiany chcielibyśmy uniknąć. Z całą pewnością będzie się to też wiązało z tęsknotą, za tym co było. Nie zawsze musiało być dobrze, ale takie chwile na pewno były. Złość i frustracja z kolei mogą wiązać się z tym, że nie lubimy porzucać tego, co znane i tyle. Inni ludzie mogą tego nie rozumieć. Przecież zmiany towarzyszą nam przez całe życie, czy tego chcemy czy też nie.

Cokolwiek byśmy nie zrobili, jakkolwiek byśmy się nie bronili, nigdy nie uda nam się wykluczyć zmian z naszego życia. Jednym w ogóle one nie przeszkadzają, rozumieją że zmiany są nieustanną częścią naszego życia, akceptują je a nawet je lubią. W końcu wiążą się one z nowymi wyzwaniami, z nowymi ludźmi, z nowymi problemami do rozwiązania. Dla jednych jest to pestka, dla drugich coś o wiele poważniejszego.

Jedną z takich pierwszych poważniejszych zmian w naszym życiu jest pójście do przedszkola. Wcześniej przebywaliśmy w domu, w miejscu które zdążyliśmy już poznać bardzo dobrze i w którym czuliśmy się komfortowo. A tu nagle trzeba zmienić otoczenie, przebywać wśród obcych pań i wśród obcych dzieciaków. Jedne dzieci szybko się zaaklimatyzują, szybko się otworzą i staną się aktywne. Z kolei drugie dzieciaki mogą płakać, chować się po kątach, być nieśmiałe, nie chcieć się odzywać do rówieśników ani nawet z nimi bawić.

Następną zmianą jest przejście z przedszkola do pierwszej klasy szkoły podstawowej. To także poważna zmiana. W końcu porzucamy okres, w którym więcej czasu spędzaliśmy na zabawie, bo przychodzi czas, w którym zaczniemy się uczyć. Nauczymy się czytać i pisać, a potem będzie coraz trudniej. Po szkole podstawowej będziemy musieli znów stanąć przed zmianą. Trzeba będzie porzucić starą szkołę i wybrać nową. A potem powtórka z rozrywki. Trzeba będzie zadecydować, czy chcemy się dalej edukować czy uważamy, że wolimy pójść do pracy, by zarabiać pieniądze.

Jedni ludzie wybierają edukację, drudzy pracę a jeszcze inni decydują się i na to, i na to. Jednym wydaje się to nie lada wyzwaniem, ale z reguły ludzie którzy dokonali takiej decyzji świetnie sobie radzą, jednak mają mniej czasu.
Skupmy się na ludziach, którzy wybrali na dalszą ścieżkę swojego życia pracę. W pracy jak to w pracy różnie bywa. Jednie czują się w niej dobrze, lubią wykonywaną przez siebie pracę, szef jest wyrozumiały, współpracownicy świetni i da się z nimi dogadać, a czasem po pracy gdzieś wyskoczyć.

Jedni nie mają tyle szczęścia i mają szefa tyrana, ale jeżeli lubią swoją pracę i świetnie dogadują się ze swoimi współpracownikami, to szef tyran nie jest taki straszny. Jeszcze inni natomiast mogą wręcz nie cierpieć swojej pracy, w ogóle nie dogadywać się zw swoimi współpracownikami, a szef ciągle się na nich wyżywa.
W takiej sytuacji nawet wysokie zarobki nie są chyba w stanie utrzymać tego pracownika długo w danej firmie, prawda? Zarobki też są istotną kwestią tego, czy chcemy dłużej pracować w danej firmie czy też nie. Jeżeli zarabiamy satysfakcjonującą nas kwotę, to jest w porządku. Ale jeżeli zarabiamy najniższą krajową, to pewnie nie czujemy się usatysfakcjonowani. Wielu z nas myśli o tym, by rzucić obecną pracę i znaleźć sobie nową, z którą wiążą dużo nadziei.

Jeżeli myślisz o zmianie pracy, pewnie zastanawiasz się, jak się pisze wypowiedzenie z pracy, prawda?

Zapewne dużo ludzi nie ma bladego pojęcia, jak się do tego zabrać. Niejednemu potrafi to spędzić sen z powiek. Ale na szczęście, nawet jeżeli nie wiesz nawet, od czego zacząć, zapamiętaj, że nie jesteś na straconej pozycji! Jeżeli któryś z twoich znajomych lub ktoś z rodziny niedawno składał wypowiedzenie, powinieneś do niego zadzwonić i poprosić o pomoc.
Ta osoba z całą pewnością udzieli ci kilku wskazówek, które znacznie ułatwią ci zabranie się do napisania wypowiedzenia. Jeżeli jednak nie przypominasz sobie, by w ostatnim czasie ktoś z twoje otoczenia pisał wypowiedzenie, zawsze możesz poszukać czegoś w internecie.

Dawniej był życiorysem. Dzisiaj zastąpiło go wszechobecne cv czyli cirriculum vitae. Ze świecą można szukać kogoś, kto nie napisał przynajmniej jednego takiego dokumentu. Zdecydowana większość współczesnych pracowników ma ich na swoim koncie co najmniej kilka, czasami dziesiątki, a nawet setki.

Niektórzy mówią takie czasy, inni głowią się jak napisać życiorys do pracy wymarzonej bądź chociażby tej dającej się zaakceptować. Poniżej kilka wskazówek, co robić i przed czym się wystrzegać podczas opracowywania tego rodzaju dokumentu.

W pierwszej kolejności warto rozprawić się z mitem obszernego życiorysu

Niby większość ludzi zna zasadę jednej strony, ale jak przychodzi do pisania to trudno zmieścić na niej wszystkie ,,niezbędne” informacje o sobie. W rzeczywistości większość kandydatów nie jest aż tak interesująca, by rozpisywać się na kilku stronach. Jeżeli bowiem pod listą zasad jak napisać życiorys do pracy umieści się wykreślenie szkoły podstawowej i gimnazjum, a także kursy zupełnie nieprzydatne w danej branży, wówczas często okazuje się, że ta wspomniana jednak strona to nawet za dużo.

Zamiast zwiększać czcionkę czy dać się ponieść wyobraźni, lepiej skoncentrować się na faktycznym uzupełnianiu własnych umiejętności. To jednak temat na inną dyskusję. W tym miejscu należy natomiast wrócić do pisania cv. A zatem jedna strona, na której należy opisać swoje wykształcenie i doświadczenie zawodowe. To kwestie kluczowe. Jeżeli chodzi o ukończone szkoły, to wystarczy podać te ostatnie.

Kwestią oczywistą jest bowiem, że absolwent liceum czy uczelni wyższej wcześniej zdobył wykształcenie w jakiejś podstawówce i szkole ponadpodstawowej. Kwestia zlokalizowania takiej placówki jest natomiast drugorzędna z perspektywy pracodawcy. Więcej miejsca opłaca się natomiast poświęcić doświadczeniu zawodowemu. Głównie po to, by pokazać potencjalnemu szefowi swój dorobek, udowodnić znajomość branży oraz posiadaną praktykę. Ponadto przedstawienie listy poprzednich miejsc pracy pokazuje, że dana osoba nie marnowała czasu i nie siedziała bezczynnie.

Niektórzy uważają, że długa lista byłych szefów pokazuje brak przywiązania, a nawet nieodpowiedzialność kandydata. Jednak wielu rekrutujących widzi w tym bardziej poszukiwanie własnego miejsca przez daną osobę. Podsumowując, nie trzeba pisać o pracy sezonowej czy stanowiskach, na których nie zagrzało się zbyt długo miejsca. Zwłaszcza jeżeli wykonywana na nich praca w niczym nie przypominała stanowiska, na które się aplikuje. Jednak pokazanie swojej pracowitości oraz zaradności jak najbardziej jest wskazane.

Kolejnym ważnym punktem w rozmowie o tym, jak napisać życiorys do pracy, pozostają zainteresowania oraz umiejętności dodatkowe. Te ostatnie warto ująć, ponieważ pokazują dodatkowe zalety kandydata. Do najczęściej wskazywanych jest prawo jazdy kat. B, znajomość języków obcych czy umiejętność pracy z konkretnym oprogramowaniem. Wybierając listę umiejętności, którymi kandydat chce się pochwalić, najlepiej przejrzeć konkretne ogłoszenie.

I zwrócić uwagę na oczekiwania pracodawcy.

Dopasowanie cv zajmie chwilę, ale taki dopracowany dokument niejednokrotnie owocuje zaproszeniem na rozmowę. Zdecydowanie więcej kontrowersji budzi rubryka zainteresowania. Zwłaszcza kandydaci w poważniejszym wieku nie rozumieją, dlaczego to, co robią w czasie wolnym, miałoby interesować ich potencjalnego szefa. Faktycznie, zainteresowania raczej nie zadecydują o propozycji pracy.

Mogą jednak zachęcić osobę odpowiedzialną za rekrutację do zaproszenia danego kandydata na spotkanie. Dzieje się tak na przykład wówczas, kiedy autor cv ma podobne zainteresowania do rekrutujący lub zainteresuje tego ostatniego jakimś nietypowym hobby. Z pisania o zainteresowaniach można zrezygnować. Specjaliści radzą jednak, by nie robić tego zbyt pochopnie.

Ostatnią kwestią, o jakiej trzeba wspomnieć przy rozważaniach na temat pisania życiorysu, jest uczciwość. Ubarwianie rzeczywistości kusi. Szczególnie tych, którzy nie mają zbyt ciekawej zawodowej przeszłości. To jednak strategia, która zawsze może sprowadzić na manowce. Nawet jeżeli uda się przejść rozmowę o pracę, a następnie otrzymać stanowisko, to zawsze istnieje ryzyko, że kłamstwo wyjdzie na jaw.

I tak właśnie z reguły się dzieje. Jeżeli bowiem ktoś chwali się jakimiś zdolnościami, to musi liczyć się z tym, że prędzej czy później ktoś zechce go z tego rozliczyć. Twierdzenie, że skromne, ale prawdziwe cv robi lepsze wrażenie bynajmniej nie jest oderwane od rzeczywistości. Dlatego w życiorysie najlepiej pisać prawdę.

Wśród niektórych ludzi panuje przekonanie „byle do emerytury”. A przecież życie zawodowe może być udane i ekscytujące. Wystarczy, że zastanowimy się nad czynnościami, których wykonywanie sprawia nam radość i zaczniemy wykonywać te czynności zawodowo. Praca z pasją to korzyść obopólna- dla nas i pracodawcy.

My rozwijamy się i zdobywamy doświadczenie w obszarze, który nas żywo interesuje, a pracodawca ma pracownika, który wykonuje swoje obowiązki wzorowo. Jednak by odnaleźć swoje zawodowe powołanie potrzeba czasu i cierpliwości. By dowiedzieć się co chcemy robić w swoim dorosłym życiu, nieraz będziemy musieli się boleśnie sparzyć. Samo oglądanie jak inni wykonują jakiś zawód, czy przykładowo słuchanie pielęgniarki jak opowiada o swoich dyżurach, nie sprawi, że będziemy w stanie ocenić, czy to coś dla nas.

Każdy człowiek jest inny i ma inne predyspozycje. To, że koleżanka narzeka na pracę w korporacji i nieustanny wyścig szczurów, nie znaczy, że nam też nie odpowiadałoby takie stanowisko. Być może to właśnie praca w wielkim molochu i ściganie się ze współpracownikami o awans, jest tym czego w swojej indywidualnej karierze zawodowej nam potrzeba? By to ocenić niezbędne jest spróbowanie. A więc, jeśli od lat marzymy o pracy programisty, zacznijmy działać w tym kierunku i po prostu spróbujmy.

Oczywiście wiele stanowisk wymaga specjalistycznej wiedzy, nie mogą na nie aplikować tzw. „ludzie z ulicy”. Nie jest to jednak problemem, zawsze można poszerzyć zakres swoich umiejętności, w wolnym czasie. Już sama nauka np. programowania w wymaganym języku, może nam podpowiedzieć, czy lubimy to i czy oby na pewno jest to dla nas praca marzeń. Jeśli przebrniemy ten etap i posiądziemy nową wiedzę, a mimo wszystko nie otrzymamy propozycji pracy na wymarzonym stanowisku, nic straconego.

Już sam fakt, że nauczyliśmy się czegoś nowego jest niezwykle wartościowy. Być może nowa umiejętność przyda nam się w przyszłości, wszakże lepiej umieć więcej niż mniej. Nawet jeśli nie będzie nam dane wykorzystać zdobytej wiedzy w pracy, wciąż było to dobre ćwiczenie dla naszego mózgu, który, by mógł sprawnie funkcjonować przez długie lata, musi być ustawicznie uczony nowych rzeczy.

Oczywiście w odkrywaniu tego co chcemy robić w przyszłości nie można się poddawać. Jedna, czy dwie próby, w zdecydowanej większości przypadków, po prostu nie wystarczą. Wiele osób potrzebuje kilku, kilkunastu, a nawet kilkudziesięciu podejść, by w końcu znaleźć dziedzinę, w której czuje się komfortowo i z którą chce wiązać swoje życie zawodowe. Cała ścieżka, która wiedzie nas do tego odkrycia nie jest bez znaczenia.

To właśnie dzięki poszukiwaniom, próbowaniu nowych rzeczy, uczymy się odnajdywać w nowych, nierzadko trudnych, sytuacjach. Jest to niesamowicie przydatna umiejętność nie tylko na polu zawodowym, ale także w życiu prywatnym. Wybierając sobie stanowisko na dłuższy czas, powinniśmy także brać pod uwagę zarobki i benefity jakie są na nim oferowane.

Jeśli zarobki nie powalają, jednak istnieje realna szansa na awans, po zdobyciu wymaganego doświadczenia i umiejętności, powinniśmy skorzystać z takiej oferty. Możliwość awansu jest kluczowa, jeśli chcemy uniknąć wypalenia zawodowego. Nikt chyba nie chciałby zajmować się do emerytury dokładnie tym samym, dzień w dzień.

A emerytura ile lat pracy wymaga każdy z nas wie.

Jest to na tyle długi okres (a według wielu specjalistów liczba lat do wypracowania przed emeryturą będzie ustawicznie się zwiększać), że dla dobra naszego zdrowia psychicznego, powinniśmy wybrać rozsądnie miejsce pracy. Oczywiście praca na etacie to nie jedyna opcja.

Jeśli jesteśmy przedsiębiorczy, możemy założyć swój własny biznes. Wymagać to będzie od nas ogromnych pokładów czasu i zaangażowania, ale z pewnością zwróci się z procentem, w postaci naszej satysfakcji i zysków, które mogą być znacznie wyższe niż te, które można osiągnąć na etacie. Będziemy swoimi szefami i panami swojego życia. Jednak należy pamiętać, że życie szefa nie jest wysłane różami.

Czeką na nas setki trudnych decyzji do podjęcia, kryzysowych sytuacji, których nikt za nas nie załatwi. W przypadku własnej działalności gospodarczej to na nas spoczywa obowiązek odprowadzania składek do zakładu ubezpieczeń społecznych, który po wielu latach pracy, w przyszłości będzie wypłacał nam emeryturę.
Jeśli jesteśmy gotowi na tytaniczną pracę i mamy ambicję do stworzenia czegoś własnego, co zmieni świat na lepsze, powinniśmy wybrać właśnie tę opcję. Dla osób, które są mniej skłonne do ryzyka, pozostaje praca na etacie lub jako freelancer, np. w oparciu o umowy o dzieło.

Przychodząc rano do pracy, oczekujemy, kiedy w końcu pójdziemy na naszą wymarzoną przerwę. To jedyny czas relaksu, kiedy można, choć na chwilę odpocząć od wykonywanych w pracy zajęć i chociażby coś przekąsić w ciągu ciężkiego dnia. Przerwę należy dobrze wykorzystać. Te cenne minuty bardzo szybko upływają, to ile przerwy w pracy jest w danym zakładzie, jest odgórnie ustalone i nie mamy na to właściwie żadnego wpływu.

Często jest to zaledwie 15 minut, czasem pół godziny. Pora, o której możemy sobie zrobić przerwę, też często jest ściśle i z góry zaplanowana. Na przerwę przecież nie mogą iść w tym samym czasie wszyscy pracownicy, bo ktoś musi zostać na stanowisku pracy i pracować. Jednak przerwa nam się należy i nie możemy o tym zapominać. Trzeba domagać się tego bezwzględnie, nawet jeśli nasz szef próbuje udowodnić, że jest inaczej.

Powinien spojrzeć na to inaczej. Wypoczęty pracownik to bardziej produktywny pracownik, a to z kolei przekłada się na lepsze wyniki w firmie i jej większe obroty. Lecz mało kto myśli w tyn sposób o przerwie w pracy. Raczej jest to jedynie obowiązek i pracownik musi iść na przerwę, bo inaczej może zaskarżyć pracodawcę. Nikt nie myśli o tym czasie, jak o czymś dobrym, co pozytywnie wpływa na losy całej firmy. Zdarzają się oczywiście wyjątki. Szczególnie w krajach na zachód od Polski, przerwa w pracy jest wręcz celebrowana.

W niektórych zakładach pracy istnieją specjalne pokoje relaksu dla pracowników, gdzie w czasie przerwy mogą sobie porządnie odpocząć. Znajdują się tam przydatne ku temu przedmioty, m. in. fotele z masażem, relaksująca muzyka, a czasem nawet i basen, jeśli wielu pracowników spędza dużo czasu za biurkiem, jest to szansa na, choć odrobinę ruchu dla nich w ciągu całego dnia.

I taka przerwa powinna właśnie być.

Pracodawca powinien zadbać o należyty wypoczynek pracownika, co z pewnością przełoży się na jego wyniki w pracy. Tak to już jest, że nikt nie jest maszynką, robotem, który może pracować nieustannie i nie potrzebuje żadnej przerwy. Taka praca sprawia, że po pewnym czasie zwyczajnie się wypalamy, a każda kolejna godzina w pracy, zamienia się w prawdziwe męczarnie, którą może przerwać jedynie wyczekiwany urlop lub zwolnienie chorobowe.

Bo przecież pracować musimy, za coś trzeba żyć, więc zwolnić się raczej nie wypada. Ludzie przyzwyczajają się zresztą do pracy w warunkach takich, jakie się im zaoferuje. Nie ma przerwy, w porządku, będą pracować i bez niej, a jak to się odbije na ich zdrowiu i psychice to już mało ważne. Higiena pracy jest niezwykle ważna, a odpoczynek to podstawa produktywnego pracownika. Wiele firm, także w Polsce, zaczyna się o tym przekonywać.

Organizują nawet dla swoich pracowników wycieczki integracyjne. Zazwyczaj są to wycieczki weekendowe, a podczas tego czasu, pracownicy mają czas, by się lepiej poznać i zrelaksować. Koszt oczywiście pokrywa pracodawca, a pracownicy mają się w tym czasie dobrze bawić i integrować. Ma to stworzyć zgrany zespół, który potem w pracy, będzie mógł lepiej ze sobą współpracować. Pomysł całkiem dobry, zasługujący na uwagę. Bo przecież nie da się nigdzie indziej tak dobrze poznać człowieka, jak właśnie na takich wyjazdach integracyjnych, gdzie jest wiele sytuacji, wymagających zjednoczenia.

To nowoczesne metody zaczerpnięte od krajów zachodnich, gdzie już od dawna dba się o pracownika, a nie jedynie stoi nad nim z ciężkim batem i pilnuje, aby czasem nie zrobił sobie za długiej przerwy. Co innego jest też w krajach latynoamerykańskich. Tam ludzie rządzą się swoimi prawami. Przerwa, czyli popularna siesta, nie trwa 15, nie trwa 30 minut, ale potrafi trwać kilka godzin. I to jest normalne, każdy obywatel rozumie, że jak jest siesta, to nie idzie się na zakupy.

Wszystko jest zamknięte i tak ma być, Nikt nie ma pretensji, bo wszyscy siestę respektują, a zasady łamie wręcz ten, który podczas tego świętego czasu, chce coś kupić czy zjeść w restauracji, To po prostu inna mentalność, której nie potrafią zrozumieć ludzie, którzy w tych krajach się nie narodzili i nie mieszkali od początku. Być może to zachowanie wynika ze zwykłego szacunku ludzie do samych siebie i do swoich potrzeb.

Wiedzą oni bowiem, że muszą odpocząć i że to im się należy. A to, że ten odpoczynek trwa zazwyczaj bardzo długo (wręcz za długo), to już inna kwestia. Niektórzy nazywają to lenistwem i unikaniem pracy za wszelką cenę. Każdy może nazywać to sobie po swojemu, ale trzeba przyznać, że takie osoby potrafią o siebie zadbać i nie lubią się zbytnio przemęczać. Oczywiście także pracują, ale mają też czas na wypoczynek.

W momencie rozstawania się z pracodawcą, konieczne jest złożenie wypowiedzenia oraz przestrzeganie okresów wypowiedzenia. Jak złożyć wypowiedzenie z pracy? Najlepszym wyborem będzie złożenie tego dokumentu w formie pisemnej.

W momencie, gdy zdecydujemy się na odejście z pracy, konieczne jest złożenie wypowiedzenia. Zanim jednak przystąpimy do składania wypowiedzenia, powinniśmy się upewnić, w jakim stosunku pracy pozostajemy ze swoim pracodawcą. W Polsce obecnie funkcjonują różnego rodzaju umowy typu umowy na czas nieokreślony, określony czy też na czas wykonywania określonej pracy. Wypowiedzenie może zostać złożone zarówno przez pracownika, jak i przez pracodawcę.

W przypadku, gdy pracownik decyduje się na wypowiedzenie umowy na czas nieokreślony, musi mieć świadomość tego, że okres wypowiedzenia jest uzależniony od długości zatrudnienia. Maksymalny okres wypowiedzenia w tym przypadku wynosi trzy miesiące i ma miejsce, gdy w jednej firmie przepracowaliśmy więcej niż trzy lata. Jeżeli przepracowaliśmy mniej niż sześc miesięcy na podstawie umowy na czas nieokreślony, okres wypowiedzenia wynosi jedynie dwa tygodnie.

Na podobnych zasadach liczony jest okres wypowiedzenia w przypadku umowy o pracę na czas określony. W przypadku umowy na okres próbny, która zawierana jest maksymalnie na czas trzech miesięcy, maksymalny okres wypowiedzenia wynosi jedynie dwa tygodnie.
Wypowiedzenie umowy może zostać złożone za porozumieniem stron. Jest to praktyczny wybór, ponieważ jest to bezkonfliktowa forma zakończenia współpracy ustalana przez pracownika oraz pracodawcy, którzy podjęli taką decyzję w porozumieniu.

W takim przypadku okres wypowiedzenia jest ustalany przez strony. Wypowiedzenie może być złożone z winy pracodawcy. W takim przypadku pojawiają się okoliczności, które dają możliwość zwolnienia z okresu wypowiedzenia.
Wypowiedzenie umowy powinno przebiegać według pewnych schematów, które gwarantują ich uznanie. Przede wszystkim warto dopilnować tego, aby zostało ono złożone na piśmie. Pracodawca powinien też poświadczyć jego odbiór.

W sytuacji, gdy decydujemy się na przesłanie wypowiedzenia drogą pocztową, powinno być ono przesłane na oficjalny adres firmy. Znajdziemy go na przykład W Krajowym Rejestrze Sądowym. Dla bezpieczeństwa dobrze jest otrzymać kopię dokumentu, który pozwoli nam dotrzymać okresu wypowiedzenia oraz będzie dowodem jego złożenia. Wypowiedzenie może zostać złożone w formie ustnej. Trzeba jednak dokonać tej czynności w obecności świadka. Będzie to przydatne w razie wystąpienia sporu z pracodawcą. Świadek będzie mógł wtedy poświadczyć w sądzie, że wypowiedzenie miało miejsce w rzeczywistości.

Pracodawcy nie pozostanie wtedy nic innego jak wystawienie nam świadectwa pracy oraz jeżeli wyrazimy taką prośbę przygotowanie zaświadczenia o zatrudnieniu oraz wynagrodzeniu, jakie wtedy otrzymywaliśmy. Do obowiązków pracownika będzie należało wtedy sporządzenie specjalnego protokołu zdawczo-odbiorczego.
Przed złożeniem wypowiedzenia, dobrze jest sprawdzić, czy jest ono sporządzone w taki sposób, że pracodawca nie ma możliwości zanegowania jego wartości merytorycznej. W wypowiedzeniu powinny się znaleźć takie informacje jak miejscowość oraz data zawarcia umowy.

Nie może też zabraknąć wszystkich podstawowych danych pracownika oraz pracodawcy. W przypadku składania wypowiedzenia ze skutkiem natychmiastowym, konieczne jest uzasadnienia podjęcia takiej decyzji. Wypowiedzenie tego rodzaju może być złożone na przykład w momencie, gdy pracownik jest w posiadaniu orzeczenia lekarskiego o szkodliwym wpływie na zdrowie miejsca wykonywania pracy.
Jeżeli pracodawca nie weźmie tego pod uwagę i nie przeniesie pracownika na inne stanowisko pracy pozbawione wpływu szkodliwych warunków, złożenie wypowiedzenia ze skutkiem natychmiastowym ma wszelkie podstawy prawy do uznania go za prawomocne.

Może zdarzyć się tak, że odchodząc z pracy mamy do wykorzystania kilka dni urlopu wypoczynkowego. Istnieje możliwość przeniesienia tych dni na okres wypowiedzenia. Jeżeli nie uda nam się tego uczynić, nie powinniśmy się martwić z tego powodu. Za takie dni przysługuje nam w myśl kodeksu pracy ekwiwalent pieniężny z tego tytułu.

Wszystkie niejasności, które towarzyszą kwestii składania wypowiedzenia są rozwiewane przez zapisy znajdujące się w kodeksie pracy. Tam znaleźć można wszystkie niezbędne informacje na temat sposobu składania wypowiedzenia, okresów wypowiedzenia dla poszczególnych rodzajów umów oraz prawa pracownika w razie odmowy przyjęcia wypowiedzenia przez pracodawcę.